Neon Abyss Nintendo Switch Review (2024)

Als je zoals ik ook geboren bent in de jaren '80 bestaat er een grote kans dat je vroeger op je NES & SNES aardig wat potjes Probotector (de PAL versie van Contra) gespeeld hebt. De reden dat ik deze run & gun game even aanhaal is omdat Neon Abyss mij heel erg doet denken aan die games. De pixel vibe, moeilijkheidsgraad en vooral gekke actie deden mij in ieder geval erg terugdenken aan die vroegere speelsessies.

Begrijp me echter niet verkeerd, naast wat gameplay gelijkenissen is Neon Abyss natuurlijk wel een totaal andere game. In deze roguelite titel ligt de nadruk wel op schieten, maar zijn er ook andere systemen geplaatst die elke run weer net even een tikje anders maken. Zo zit de game bomvol met allemaal gekke wapens en items die gecombineerd weer elke keer voor andere chaos op je scherm zorgen. Het ontdekken van alle combinaties en de heerlijke gameplay zorgen dat ondergetekende in ieder geval behoorlijk verslaafd is geraakt aan de game.

Griekse neon oud versus nieuw

In Neon Abyss hebben de oude goden plaats moeten maken voor de nieuwe goden omdat de mensheid gestopt is met het aanbidden van onweer, oorlog en/of bijvoorbeeld de liefde. Nee de mensheid is nu helemaal verknocht geraakt aan social media, fast food en pillen. Hades – ja, die Griekse God van de onderwereld – is de nieuwe status quo helemaal beu en heeft daarom een zogenaamde ‘Grim Squad’ samengesteld om de nieuwe goden uit te roeien. Als speler maak je deel uit van deze groep en aan jou de schone taak om deze nieuwe goden even te laten zien wie de baas is.

De game schotelt je per run in de afgrond een serie goden voor als tussen-eindbaas van een level, nadat je alle levels vrijgespeeld hebt staat er een zogenaamde ‘manager’ god te wachten als echte eindbaas en deze zijn ook wel een stukje pittiger dan de vorige. Als je deze god ook naar de eeuwige jachtvelden gestuurd hebt, speel je een nieuwe en langere reeks levels vrij met een nieuwe manager god. Het concept en de vertaling daarvan in de game zijn geinig gedaan en werken ook prima.

Een sprong in de neon afgrond

Neon Abyss is een roguelite met stevige nadruk op run & gun gameplay. Als speler loop, spring en schiet je door de random gegenereerde levels heen om nieuwe wapens en items te verzamelen die je weer nieuwe vaardigheden geven. Het gave aan de items is dat je deze eindeloos kunt blijven combineren en dat deze dus opstapelen. Als voorbeeld verzamelde ik tijdens een run een hoed waarmee ik een double jump vaardigheid kreeg. Maar iets later kreeg ik een ander item die me ook een additionele double jump gaf.

Dit werkt ook zo met wapens, dus alle items die je tijdens een run verzamelt geven bepaalde vaardigheden en/of effecten aan een wapen. Denk daarbij aan meer schade of snellere schoten. De effecten blijven ongeacht het wapen ook geactiveerd, dus als je een goede combinatie aan items hebt verzameld en een ander wapen vind beschikt deze meteen over je sterke loadout. Maar iedere nieuwe run begin je weer vanaf een nulpunt met een standaard rifle. Dat zorgt ervoor dat een run in het begin een beetje saai aanvoelt en soms ook wat pittiger is, je doet immers minimale schade en beschikt ook niet over veel levensenergie. Maar na wat upgrades lijkt het alsof het knopje naar 11 wordt gedraaid en verandert de snelheid al snel door de fraaie neon gekleurde chaos.

Na wat upgrades lijkt het alsof het knopje naar 11 wordt gedraaid en verandert de snelheid al snel door de fraaie neon gekleurde chaos.

Dat betekent niet dat je meteen onoverwinnelijk bent. De snelheid en visuele pracht en praal mag dan wel toenemen, maar de vijandjes kunnen soms bijzonder irritant uit de hoek komen. Zo kwam ik op een gegeven moment gekke beestjes tegen die bestand leken te zijn tegen al mijn aanvallen. Maar zodra ze in de buurt kwamen veranderden ze van kleur en op dat moment kon ik ze pas schade toebrengen. De game heeft nog wel meer van dat soort vervelende verassingen waardoor je als speler eigenlijk altijd op je hoede moet zijn.

Ga je toch lekker full on Rambo, dan kom je er snel genoeg achter dat dit niet helemaal de gewenste speelstijl is. Vooral de eindbazen kunnen negatief verassen. Maar wees niet getreurd, want doodgaan is in deze game ‘slechts het begin’. Je verzamelt bij iedere run namelijk een soort gouden munten na het verslaan van de level baas. Deze gouden munten kun je in de bar (een soort hub) uitgeven aan diverse upgrades in een skilltree. Na het vrijspelen van bepaalde upgrades kun je zelfs nieuwe personages vrijspelen die weer een soort ingebouwde special skill hebben. Kortom, je komt eigenlijk na iedere keer doodgaan weer sterker terug. Dus verliezen loont stiekem ook wel een beetje.

Wat is er nog meer?

Naast de vele upgrades en wapens (ik ben ze denk ik nog steeds niet allemaal tegengekomen) bevat de game ook pets. Deze geinige beestjes helpen je als speler onder andere door vijanden aan te vallen. Je verzamelt de pets door mythische eieren te vinden en deze uit te laten komen. Deze zijn uiteraard weer willekeurig, dus er is niet echt van te voren te zeggen wat er uit het ei komt en of er überhaupt een pet uit komt. Als je de pets lang genoeg laat leven kunnen deze op hun beurt ook weer sterker worden en dus meer schade doen aan de vele vijanden in Neon Abyss.

De pets verschijnen ieder ook weer in verschillende soorten en maten. Zo kwam ik tijdens mijn vele runs mini zombies tegen die mijn vijanden vergiftigden, maar ook een ijsbeestje die mijn vijanden bevroor. Als laatste wil ik nog even de pet noemen die een stevige gelijkheid heeft met een bepaalde Amerikaanse President. Deze deed geen aanvallen, maar verzamelde netjes alle muntjes die mijn vijanden lieten vallen.

Als laatste wil ik nog even de pet noemen die een stevige gelijkheid heeft met een bepaalde Amerikaanse President

Daarnaast is er ook nog een soort geloofssysteem in de wondere neon wereld van deze game. Tijdens je runs verzamel je ook paarse kristallen die je kunt gebruiken om bepaalde deuren te openen of een versperring weg te halen. Zodra je dit doet loopt er onder in het scherm een paars metertje vol. Zodra het metertje gevuld is verschijnt er een speciale kamer waar je naartoe kunt teleporteren, hier kun je dan vaak weer kiezen uit een tweetal speciale upgrades. De paarse meter staat in deze game voor wijdheid.

Kies je er voor om heel de kristallen te negeren en letterlijk alles kapot te schieten veranderen te deuren en versperringen naar een rode kleur die je ook nog eens schade geven als je ze aanraakt. Als je dit vaak genoeg doet loopt er een rood metertje vol in plaats van het paarse wijsheid metertje. Als deze vol is verschijnt er wederom een speciale kamer, het grote verschil is hier echter dat je een stuk levensenergie moet opofferen voor upgrades. Juist deze upgrades zorgen vaak voor meer schade. Om die reden wordt de rode meter chaos genoemd.

Niet alles is perfect afgerond in Neon Abyss

Laat me even voorop stellen dat ik tot nu toe erg genoten heb van de game, de boel zit gewoon extreem slim in elkaar en alhoewel de pixel art stijl je ding moet zijn, ziet het er gewoon cool en cartoonesk uit. Er zijn wel wat kleine dingetjes die ik toch even benoemd wil hebben want dat is voor jou als lezer natuurlijk wel zo eerlijk.

Allereerst is dit een roguelite game, dus dat houdt in dat je wel een beetje tegen repetitieve elementen moet kunnen. De levels zijn iedere keer uniek, maar na een paar runs kunnen bepaalde kamers wel hetzelfde aanvoelen. Ik ben nog nooit 100% dezelfde volgorde tegengekomen, maar het valt op dat vooral sommige ‘rust’ kamers – hier verschijnen geen vijanden – soms hetzelfde zijn. Op zich is dat geen issue, want de items en wapens zijn uiteraard wel iedere keer anders. De repetitieve issue zit hem juist in de level eindbazen. Hier is – in tegenstelling tot de vele wapens en items die de game rijk is – iets minder variatie in te vinden. Het is geen grote storende factor, maar na een tijdje spelen kan dit wel een beetje eentonig en dus vervelend aanvoelen.

Het tweede dingetje waar ik tegenaan liep tijdens mijn speelsessies waren de dips in framerate. Voor deze review mocht ik de game spelen op mijn Nintendo Switch en het viel me op dat de console het een beetje zwaar kreeg als er veel op mijn scherm gebeurde. Denk daarbij aan veel vijanden en een zware aanval vanuit mijn eigen wapen. De zware aanvallen toveren namelijk veel neon effecten op het scherm en de Nintendo Switch leek het bij mij niet helemaal eens te zijn met de visuele pracht en praal. Het maakt de game niet onspeelbaar, maar het was wel het vermelden waard. Ik durf overigens niet te zeggen of de andere versies hier ook last van hebben, in de gameplay beelden die ik tot nu toe bekeken heb lijkt dit niet het geval te zijn.